Ψυχολόγος Ηράκλειο Κρήτης

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Η Μαρία Θέμελη είναι απόφοιτος της πενταετούς σχολής Ψυχολογίας, με τριετή ειδικότητα στην Κλινική Ψυχολογία, του πανεπιστημίου Ρώμης Universita’ degli studi di Roma¨La Sapienza” με τίτλο Laurea di Dottore in Psicologia indirizzo di Psicologia Clinica e di Comunita’. Παρακολούθησε τον κύκλο μαθημάτων Psicologia della Personalita’ e delle Differnze Individuali του Aldo Carotenuto.

Πραγματοπoίησε την ετήσια μεταπτυχιακή της άσκηση στο Centro Studi di Psicologia e Letteratura fondato da Aldo Carotenuto, υπό την εποπτεία του Giorgio Antonelli, με το οποίο συνέχισε να συνεργάζεται έως και την αναχώρηση της για Ελλάδα. Είναι κάτοχος ετήσιας μεταπτυχιακής εξειδίκευσης στις Addictive Behaviours e Patologie Correlate του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής και Ψυχολογίας της Ιατρικής Σχολής ¨Agostino Gemelli¨ του πανεπιστημίου Ρώμης ¨Universita’ Cattolica del Sacro Cuore”. Συνέχισε την μεταπτυχιακή της εξειδίκευση στο Istituto per lo Studio delle Psicoterapie(I.S.P) της Ρώμης από όπου και πήρε το δίπλωμα του διετούς Master στην Psicologia delle Dipendenze. Παράλληλα συνεργάστηκε για ένα διάστημα με το Πανεπιστημιακό Nοσοκομείο Ρώμης “Agostino Gemelli” ως Kλινικός Ψυχολόγος παρέχοντας κλινική αξιολόγηση και ψυχολογική υποστήριξη σε άτομα με εξαρτήσεις, με διατροφικές διαταραχές, με ψυχωσικές διαταραχές.

Στην Ελλάδα ξεκίνησε την ειδικότητα της στη Λακανική Ψυχανάλυση, συμπεριλαμβανομένης και της προσωπικής της ανάλυσης ως αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχαναλυτικής εκπαίδευσης. Είναι μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και από το 2009 εργάζεται ιδιωτικά στο Ηράκλειο Κρήτης με την υπ. αριθμόν 331/07 άδεια ασκήσεως επαγγέλματος Ψυχολόγου από τη νομαρχία Ηρακλείου.

---

ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Το άγχος, η φοβία, οι κρίσεις πανικού, η κατάθλιψη, οι διατροφικές διαταραχές, οι εξαρτήσεις, οι συναισθηματικές διαταραχές, τα ψυχοσωματκά συμπτώματα, η δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις και στον κοινωνικό δεσμό, είναι κάποια από τα συμπτώματα που οδηγούν ένα άνθρωπο να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό αναζητώντας θεραπεία.

Περιπτώσεις που προκύπτουν από εξωτερικές αλλαγές- μια απώλεια, ένας αποχωρισμός, ένας γάμος, ένα παιδί, μια θέση εργασίας, αλλαγή κατοικίας, εξετάσεις στο πανεπιστήμιο- και αποκτούν τη μορφή ενός επείγοντος για το οποίο κάποιος θέλει να μιλήσει και να λάβει ψυχολογική υποστήριξη.

Έφηβοι που έρχονται αντιμέτωποι με ιδιαίτερες και περίπλοκες δυναμικές που αγγίζουν τόσο το σωματικό όσο και το ψυχικό πεδίο.

Ή απλά ιδιαίτερες καταστάσεις που μπορεί κάποιος να χρειαστεί να έρθει αντιμέτωπος με τα προσωπικά του ερωτήματα- μια δύσκολη στιγμή στη ζωή του, ένα μπλοκάρισμα στη σχέση με τον σύντροφο του, ένα οικογενειακό πρόβλημα ή ακόμα η ανάγκη μιας ώθησης για να πραγματοποιήσει ένα σχέδιο - τον οδηγούν να αναζητήσει συμβουλευτική.

Όποιο κι αν είναι το αίτημα, η Ψυχολόγος το υποδέχεται με σεβασμό στην ιδιαιτερότητα και στη μοναδικότητα του. Δεν τείνει να κατηγοριοποιήσει το υποκείμενο με βάση τη φαινομενολογία του συμπτώματος, προσδίδοντας του ενδεχομένως μια ακόμη ταμπέλα. Δεν καταφεύγει σε στρατηγικές, δεν προτείνει έτοιμες, τυποποιημένες απαντήσεις και λύσεις μιας χρήσης. Ούτε προσπαθεί να επαναφέρει το υποκείμενο σε έναν προκαθορισμένο δρόμο ¨ομαλότητας¨ . Δεν απαντάει από μια θέση Κυρίου της γνώσης που ξέρει τι είναι ¨καλό¨ για τον άλλο.

Καλεί το υποκείμενο να μιλήσει για αυτό που το απασχολεί, για αυτό που το κάνει να υποφέρει και ακούει χωρίς στερεότυπα και προσωπικές προκαταλήψεις. Η Ψυχολόγος δείχνει στο υποκείμενο πώς να προχωρήσει κάνοντας κατάλληλες παρεμβάσεις και το βοηθάει έτσι να βρει, να εφεύρει τις δικές του υποκειμενικές λύσεις για να τα βγάλει πέρα με όποιο κι αν είναι το πραγματικό που το δυσκολεύει.

Καλεί το υποκείμενο να διηγηθεί την προσωπική του ιστορία, κάνοντας μια νέα ανάγνωση, αποδίδοντας ένα διαφορετικό νόημα ή και αδειάζοντας το σύμπτωμα από κάθε νόημα. Το κάνει μέσα από στίξεις, τομές, ερμηνείες και ερωτήματα. Μέσα από μια διαλεκτική σωκρατική που οδηγεί στην υποκειμενική γνώση.

¨Πρόκειται για μια γνώση που το υποκείμενο δεν ξέρει ότι γνωρίζει¨(Λακάν). Και μαζί με αυτή τη γνώση έρχεται και ο κλονισμός των ταυτίσεων και των καθηλώσεων, η μετακίνηση από μια θέση συχνά παθητική, μια θέση ανημποριάς αλλά και το δύσκολο έργο της ανάληψης της υποκειμενικής ευθύνης του ατόμου για ό,τι του συμβαίνει, για αυτό που μπορεί ο ίδιος να κάνει, όποιες κι αν είναι οι εξωτερικές συνθήκες.

Μιλώντας ελεύθερα χωρίς λογοκρισία, κάνοντας χρήση του ελεύθερου συνειρμού, όπως δίδαξε ο Φρόυντ, επιτρέπει να αναδυθεί μια άλλη σκηνή, μια κρυμμένη πραγματικότητα που όμως δρα στο άτομο εν αγνοία του και παράγει συμπτώματα, κάνοντας το να υποφέρει. Δίνοντας φωνή στο ασυνείδητο μέσω της ομιλίας , έχει θεραπευτικά αποτελέσματα, τα συμπτώματα χάνουν τη δύναμη τους και επιτρέπεται η ανάδυση μιας ασυνείδητης γνώσης γύρω από την επιθυμία του υποκειμένου.

---

ΠΕΡΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΣ

Απόσπασμα από την Εισήγηση της Ρώμης, Ζακ Λακάν, 1953

¨Το σύμπτωμα είναι το σημαίνον ενός απωθημένου από τη συνείδηση του υποκειμένου σημαινομένου. Σύμβολο γραμμένο πάνω στην άμμο της σάρκας και πάνω στο πέπλο των Μάγια, μετέχει της γλώσσας διαμέσου του σημασιολογικού διφορούμενου που έχουμε ήδη υπογραμμίσει μέσα στη συγκρότηση του.

Όμως πρόκειται για έναν λόγο πλήρους λειτουργίας, διότι εμπεριέχει τον αρθρωμένο λόγο του άλλου στον μυστικό κώδικα του.

Αποκρυπτογραφώντας αυτό τον λόγο ο Φρόυντ ξαναβρήκε την πρωταρχική γλώσσα των συμβόλων, ζωντανή ακόμη στη δυστυχία του πολιτισμένου ανθρώπου ( Das Unbehagen in der Kultur).

Ιερογλυφικά της υστερίας, οικόσημα της φοβίας, λαβύρινθοι της Zwangneurose {ιδεοψυχαναγκαστικής νεύρωσης} - θέλγητρα της ανικανότητας, αινίγματα της αναστολής, χρησμοί του άγχους-, ομιλούντα όπλα του χαρακτήρα, σφραγίδες της αυτοτιμωρίας, μεταμφιέσεις της διαστροφής – αυτοί είναι οι ερμητισμοί που η ερμηνεία μας επιλύει, τα διφορούμενα που διαλύει η επίκληση μας, τα τεχνάσματα που απολύει η διαλεκτική μας, με μια απελευθέρωση του φυλακισμένου νοήματος, το οποίο πηγαίνει από την αποκάλυψη του παλιμψήστου στη λέξη που λύνει το μυστήριο και στη συγγνώμη του λόγου.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ